Ook dit jaar een blog??
Lieve mensen,
Na een toch wel heel bewogen en met momenten emotioneel heftig jaar had ik in 1ste instantie niet zo gek veel zin om een blog te schrijven.
Tot dat sommige mensen vroegen hoe ze de blog konden volgen en of ik dit jaar toch zeker terug iets ging schrijven. Nu ja, ik ben ook maar een mens en hoe kon ik "nee" zeggen tegen mijn "fans"?
Alle gekheid op een stokje, wanneer ik mezelf eraan herinnerde hoeveel plezier ik heb in het maken van deze blog, jullie reacties erop te lezen en vooral hoe ik ervan geniet om na onze reizen mijne blog nog eens na te lezen (om nog eens de momenten te beleven) waren alle twijfels en tegenzin verdwenen.
Dus ja, ook dit jaar weer een blog.
Zoals ik al in de 1ste zin heb vermeld was 2017 echt een beproeving. Gezondheidsproblemen, het overlijden van Gerrit's mama, verhuizen... er werd dit jaar een heleboel op ons ingehakt. Het zal jullie dan ook niet verbazen dat we heel erg uitzien naar onze vakantie. Maar eerst komt de stress van het inpakken zien. Trouwe lezers weten dat dit sowieso niet mijn favoriete onderdeel van het reizen is (net zoals ik vliegen ellendig vind) maar dit jaar spant de kroon. Ooit al eens georganiseerd proberen inpakken wanneer je midden in een semi-verhuis zit (semi omdat nog niet alles is verhuisd)? Ik raad het niet aan. CHAOS alom. Ligt dit hier of ligt dat nog daar?
Gelijk 2 kiekens zonder kop hebben we hier en in ons appartement rondgelopen.
Of we alles meehebben??? Géén idee. Trekken we het ons aan? Njet!!
Zolang we ons paspoort, ons geld, onze vliegtickets en elkaar mee hebben, denk ik dat we weer een fantastische reis tegemoet gaan.
Nu eerst nog de vlucht overleven en alles komt dik in orde.
De volgende blog schrijf ik in Cambodja. Hopelijk kunnen we alle stress in België achterlaten en wordt 2018 een heerlijk jaar.
Veel groetjes
Wendy & Gerrit
Na een toch wel heel bewogen en met momenten emotioneel heftig jaar had ik in 1ste instantie niet zo gek veel zin om een blog te schrijven.
Tot dat sommige mensen vroegen hoe ze de blog konden volgen en of ik dit jaar toch zeker terug iets ging schrijven. Nu ja, ik ben ook maar een mens en hoe kon ik "nee" zeggen tegen mijn "fans"?
Alle gekheid op een stokje, wanneer ik mezelf eraan herinnerde hoeveel plezier ik heb in het maken van deze blog, jullie reacties erop te lezen en vooral hoe ik ervan geniet om na onze reizen mijne blog nog eens na te lezen (om nog eens de momenten te beleven) waren alle twijfels en tegenzin verdwenen.
Dus ja, ook dit jaar weer een blog.
Zoals ik al in de 1ste zin heb vermeld was 2017 echt een beproeving. Gezondheidsproblemen, het overlijden van Gerrit's mama, verhuizen... er werd dit jaar een heleboel op ons ingehakt. Het zal jullie dan ook niet verbazen dat we heel erg uitzien naar onze vakantie. Maar eerst komt de stress van het inpakken zien. Trouwe lezers weten dat dit sowieso niet mijn favoriete onderdeel van het reizen is (net zoals ik vliegen ellendig vind) maar dit jaar spant de kroon. Ooit al eens georganiseerd proberen inpakken wanneer je midden in een semi-verhuis zit (semi omdat nog niet alles is verhuisd)? Ik raad het niet aan. CHAOS alom. Ligt dit hier of ligt dat nog daar?
Gelijk 2 kiekens zonder kop hebben we hier en in ons appartement rondgelopen.
Of we alles meehebben??? Géén idee. Trekken we het ons aan? Njet!!
Zolang we ons paspoort, ons geld, onze vliegtickets en elkaar mee hebben, denk ik dat we weer een fantastische reis tegemoet gaan.
Nu eerst nog de vlucht overleven en alles komt dik in orde.
De volgende blog schrijf ik in Cambodja. Hopelijk kunnen we alle stress in België achterlaten en wordt 2018 een heerlijk jaar.
Veel groetjes
Wendy & Gerrit
Reacties
Een reactie posten