Cambodja

Zoals ik al in vorige blog vertelde zijn ook dit jaar de 2 honden die 3 jaar geleden ons hart hebben gestolen (je weet wel, Trixie de 3-potige hond en Rufus de blinde hond) weer van de partij. Ik weet niet of ze ons nog echt herkennen maar feit is wel dat ze zeer enthousiast zijn als ze ons zien, ze slapen steeds in de omgeving van onze hut en de andere "hutbewoners" beweren dat ze dit nog nooit eerder hadden gezien bij deze honden. Swat, hoe het ook  mag zijn, ons olijke duo heeft zich uitgebreid en is nu een trio. Oh ja, er is nog een "gehandicapte" hond op ons terrein en ook die heeft besloten om ons te adopteren. We hebben deze rascal, Stiffy genoemd omdat zij één achterpoot heeft die ze niet kan bewegen. Nu niet dat dat een probleem is voor deze dame, hoor. Ze is een echte boef, die te pas en te onpas achter andere honden aanloopt, onze pareo pikt... Kortom, een deugenietje 1ste klas. Maar wel een schatje. En wat blijkt, Stiffy is een pup uit het nest dat Trixi

Zoals jullie misschien wel gemerkt hebben hebben we een week op Koh rong samloem gezeten. Er wordt gezegd dat dit één van de mooiste eilanden van Cambodia is en dat is echt niet gelogen. Het is er echt mooi. Spijtig genoeg is het er ook echt vuil. Ik heb hele namiddagen plastiek zakjes en andere rommel uit de zee lopen halen, om tot mijn grote frustratie te merken dat er een uur later minstens evenveel rommel in de zee dreef. Onbegonnen werk dus. Tenzij je uiteraard wat mensen inspireert om hetzelfde te doen en grappig genoeg (of misschien al chance) gebeurde dat ook. Overal begonnen mensen de zee uit te mesten. Nu, ik weet het wel, hoor... Dat zal het verschil niet echt maken, maar toch. Het heeft iets bevredigend om toch een kleine bijdrage te leveren aan "clean the world and the oceans" en je weet wat ze zeggen, hè... Wie het kleine niet eert is het grote niet weerd. Swat, het is niet al kommer en kwel want we hebben ook een strand ontdekt (nu ja, ontdekt is een groot woor

Kep zit toch een beetje een ons hart. Niet enkel omdat het zo'n leuke plaats is om wat rond te hangen, te relaxen, mooie natuurwandelingen te doen, eilandjes te bezoeken, lekker te eten, te zwemmen in de zee, contact te leggen met de locals... Maar ook door het hotel waar we verbleven en de mensen die we daar hebben leren kennen. We verbleven ( binnen een uurtje zijn we hier weg richting Koh rong samloem) in Khmer hands, een prachtige verblijfplaats met bungalows in een tropische tuin, lekker rustig en heel aangenaam toeven. De eigenaar is Kris, de meest sympathieke Amerikaan die we tot nog toe hebben ontmoet. Hij runt het "resort" met een boel jonge Khmer, meestal drop-outs van school of mensen die wat minder kansen hebben op de arbeidsmarkt. Dat op zich is al geweldig maar de man is ook een onuitputtelijke bron aan (reis) inspiratie en vriendelijkheid. Evenals zijn personeel trouwens. Een aanradertje voor wie ooit deze kant op komt. Trouwens, Khmer hands heeft ook nog

Dag lieve mensen. Wij zitten al drie dagen in Kep. Een kuststadje dat niet zo ver van Kampot ligt en waar we tijdens onze vorige reis naar Cambodia een dagje hebben verbleven. Nu ja, verbleven... We zijn toen met een bootje naar een eiland hier vlak voor de kust gevaren, hebben daar een hele dag gespendeerd en zijn dan kampot pepper crab gaan eten. We wilden nu wel eens zien hoe de rest van Kep eruit ziet. Tot nog toe zijn we niet teleurgesteld. Zee, een natuurgebied, een zalige bungalow in een tropische tuin, een seafoodmarket waar je voor een prikje lekkers uit de zee kan nuttigen en...een vers strand. Jaja, een vers strand, net aangelegd met Chinees geld. Weird? Yep, vinden wij ook. Want blijkbaar hadden ze hier een strand maar dat had niet de juiste kleur. En ook dat lees je juist. Niet de juiste kleur!!!! Het natuurlijke zand is hier heel donker van kleur (grijsbruin) en dat zou niet aantrekkelijk genoeg zijn voor de toeristen. Dus hopla, ergens anders camions vol zand gaan halen

Den vorige dag in Battambang was moeilijk te overtreffen maar toch werd ook dit weer een bijzondere ervaring. Na weer een ritje door het platteland (en nee, dat worden wij niet beu) zijn we wijn gaan proeven. Ooooh ja, ze kweken hier wijndruiven. Echt lekker was hij niet want heel droog en eerlijk gezegd wat wrang maar de "Calvados" (ale, dat hebben wij toch verstaan) was best lekker. Maar het lekkerste van al was puur Gembersap met honing. Vraag me niet wat dat juist met wijndruiven te doen heeft maar het was lekker. Na deze verwennerij zijn we naar een dorp gereden waar ze rijstpapier maakten en uiteraard moet je dan ook proeven, hè. Hier stonden springrolls op het menu, zowel vers als gefrituurd. Voor de onwetenden, springrolls zijn gevulde rijstpapierbladen (meestal zitten er in de verse: komkommer, wortel, kruiden zoals koriander & basilicum, vlees of  garnalen, in de gefrituurde laten ze de komkommer achterwegen). Zonder nen dikke nek te willen hebben, ik vind dat m

De Cambodianen zijn over het algemeen genomen een charmant en warm volkje. Ze zijn benieuwd en ondernemend. Ze zijn zeer trots op hun Khmer identiteit. Ik weet niet of het gepast is om te zeggen maar ze hebben ook iets aandoenlijks, iets ontwapenends maar ze zijn boven al onverbeterlijke vetzakskes. En dan bedoel ik niet dat ze vieze pateekes zijn, hè. Ze zijn op zichzelf eigenlijk redelijk proper (in mate van het mogelijke uiteraard want als je geen nagel hebt om aan je gat te krabben dan heb je hoogstwaarschijnlijk ook niet echt de mogelijkheid om elke dag een doucheke te pakken) maar van dingen in de vuilnisbak te kappen hebben ze hier overduidelijk nog niet gehoord. Laat staan van dingen sorteren. Eerlijk is eerlijk er bestaat een soort van "beroep" dat erop gebaseerd is om plastiek flessen in het afval te zoeken en te sorteren. Vooral kleine kinderen en vrouwen lijken dit " beroep" uit te oefenen. Ik kan me niet voorstellen dat ze daar veel mee verdienen maar s

We zijn dus in Battambang en we hebben hier al heel wat gedaan.  Om te beginnen hebben we, hoe kan het ook anders, met den tuktuk een tempel bezocht. Cambodia staat, net zoals alle andere landen die we de afgelopen jaren hebben gedaan, tjokvol tempels. Den ene al wat indrukwekkender dan den andere maar wat de "moderne tempels", ik bedoel hier de relatief nieuwe tempels mee, allemaal schijnen te delen is kitsch!!! Beelden van konijntjes en eekhoorntjes,  roze olifanten, grootste beelden die goden en koningen en uiteraard boedha moeten voorstellen, ... alles bijeen gegooid in den tempeltuin et voila... je hebt de voortuin van den tempel. Nu, da's wel eens amusant en zelfs interessant (want geloof het of niet, achter al die kitsch zit vaak een verhaal/moraal) maar na den tig aantalste (op verlof zijn woorden uitvinden 1 van de speciale vrijheden die ik me veroorloof) keer heb je het wel gehad met roze olifanten en blauw konijnen. Nu onze tuktukdriver had al snel door dat hij

En voila, den 1ste updat is na heel wat rompslomp eindelijk verstuurd. Ale, dat hoop ik dan toch als ik straks op vertsturen duw, want eigenlijk heb ik deze blog al 3 dagen geleden geschreven en ik er net even veel dagen aan bezig geweest om hem verstuurd te krijgen dus op hoop van zegen...  Zoals jullie wellicht doorhebben zijn we een aantal dagen in Siem Reap geweest en daar hebben we "getempeld" tot we er bijna bij neervielen.  En dat mag je gerust letterlijk nemen. Een temperatuurtje van om en bij de 31° in de schaduw, megastijle trappen die dan ook nog eens smal, hoog en krom waren, bomen die overalhun roots hebben, 100000den andere toeristen die rondlopen en zowat alle andere dingen die je kan verzinnen om over te struikelen (losliggende stenen, honden & katten, elektriciteitsdraden,  spelende kinderen, prevelende monniken...). Best heavy, maar genoten dat we hebben. Het is en blijft een van de meest indrukwekkende dingen die we ooit hebben gezien.  Hoe men zonder