Koh rong samloem

Zoals jullie misschien wel gemerkt hebben hebben we een week op Koh rong samloem gezeten. Er wordt gezegd dat dit één van de mooiste eilanden van Cambodia is en dat is echt niet gelogen. Het is er echt mooi. Spijtig genoeg is het er ook echt vuil. Ik heb hele namiddagen plastiek zakjes en andere rommel uit de zee lopen halen, om tot mijn grote frustratie te merken dat er een uur later minstens evenveel rommel in de zee dreef. Onbegonnen werk dus. Tenzij je uiteraard wat mensen inspireert om hetzelfde te doen en grappig genoeg (of misschien al chance) gebeurde dat ook. Overal begonnen mensen de zee uit te mesten. Nu, ik weet het wel, hoor... Dat zal het verschil niet echt maken, maar toch. Het heeft iets bevredigend om toch een kleine bijdrage te leveren aan "clean the world and the oceans" en je weet wat ze zeggen, hè... Wie het kleine niet eert is het grote niet weerd. Swat, het is niet al kommer en kwel want we hebben ook een strand ontdekt (nu ja, ontdekt is een groot woord omdat het een een algemeen verspreid geheim is) dat helemáál niets vervuild is. Integendeel, hagelwit zand, blauwe heldere zee waar je in plaats van plastiek zakjes, vissen zag zwemmen. Minus palmbomen want die stonden er niet. Maar mannen, mooi dat daar was. Je kon zo tropische vissen spotten zonder zwembril. We hebben daar ook een speciale ervaring opgedaan. Op een gegeven moment zagen we een zwarte vlek in de zee. Uit die zwarte vlek sprongen steeds maar vissen. Het bleek een gigantische school sardientjes te zijn. Hoe cool is dat?? We zijn midden in die school vissen gaan staan en die bleven maar rond ons zwemmen. 1000den sardientjes steeds maar weer hergroeperen wanneer wij bewogen. Ik weet gewoon dat er nu mensen zijn die een gezicht vol walging trekken (ja Savatje, ik heb het tegen jou) maar wij vonden het een geweldige ervaring.
Ook de wandeling die je moet doen om bij lazy beach (echt de naam van dat strand) is leuk. 1,5km op een padje door de jungle, compleet met apen, slangen en andere beestjes.
Wat ons ook opviel is dat samloem best wel duur is. Niet vreemd wanneer je weet dat alles (en dan bedoel ik echt alles) van de mainland moet komen met den boot. Maar sommige dingen waren echt schandalig duur. Neem nu bv onze hut waar we verbleven. Ik denk dat iedereen wel weet dat we niet vies zijn van een beetje "rustiek" overnachten ( lees, bed en dak) maar die rustiek is meestal vrij goedkoop. Zo niet in samloem, onze basic hut weliswaar met stromend water en toilet en klamboe kostte ons €43 per nacht!!! Wij zijn nu niet het soort mensen dat snel klagen maar daar moesten we niet anders doen, den flush van het wc deed het niet, het licht marcheerde niet... Als je de pretentie hebt om jezelf Dolphin Bay resort te noemen en zulke prijzen te hanteren dan moet je toch op zijn minst zorgen dat de hutten die je verhuurt wat in orde zijn. En uiteraard weten we dat ze niets kunnen doen aan het oranje water dat er uit de kraan komt (veel ijzer in de grond) en dat er geregeld een stroompanne is, dat de wifi niet werkt... Maar dan zou je nog steeds met een lach en wat vriendelijkheid ons helemaal kunnen mee krijgen maar ook dat leek een beetje te veel moeite. Pas op, er waren sommige mensen best vriendelijk, hoor ( en vooral wanneer madam er was, een kranige Cambodiaanse madam die met ijzeren hand regeerde over haar familie). Enfin, dat was dus de mindere kant van samloem, dat en het vuil. En we hebben ons laten vertellen dat onze hut, omdat ze zo ver van alles lag, nog heel goedkoop was want we hoorden van anderen dat zij €100 betaalden voor een kamer zonder toilet!!!!
Ondertussen zitten we terug in Thailand, op het ons zo geliefde Koh Chang. Diegenen die 3 jaar geleden onze blog hebben gelezen weten dat we daar kennis hebben mogen maken met een blinde hond en een hond met 3 poten, Rufus en Trixie. En geloof het of niet, diezelfde honden kwamen zodra we een voet op het terrein stapten enthousiast kwispelend aanlopen. Ook de familie waar we verbleven bleek ons nog te herkennen (nee, zij kwispelden niet en kwamen ook niet enthousiast aanlopen maar ze leken oprecht blij om ons terug te zien) onze laatste dagen gaan we hier door brengen. Zalig genieten van zon, strand, rust, de honden en elkaar. Zalig genieten alvorens terug in de hectiek van het dagelijkse leven, de dagelijkse sleur te stappen. Weeral dankbaar voor alles wat we hebben mogen meemaken, mogen zien, proeven, beleven... Sinds we in onze huidige hut geen WiFi hebben is het Gerwen over and out.