Kep nooit gedacht dat ik het zou zeggen...

Kep zit toch een beetje een ons hart. Niet enkel omdat het zo'n leuke plaats is om wat rond te hangen, te relaxen, mooie natuurwandelingen te doen, eilandjes te bezoeken, lekker te eten, te zwemmen in de zee, contact te leggen met de locals... Maar ook door het hotel waar we verbleven en de mensen die we daar hebben leren kennen. We verbleven ( binnen een uurtje zijn we hier weg richting Koh rong samloem) in Khmer hands, een prachtige verblijfplaats met bungalows in een tropische tuin, lekker rustig en heel aangenaam toeven. De eigenaar is Kris, de meest sympathieke Amerikaan die we tot nog toe hebben ontmoet. Hij runt het "resort" met een boel jonge Khmer, meestal drop-outs van school of mensen die wat minder kansen hebben op de arbeidsmarkt. Dat op zich is al geweldig maar de man is ook een onuitputtelijke bron aan (reis) inspiratie en vriendelijkheid. Evenals zijn personeel trouwens. Een aanradertje voor wie ooit deze kant op komt. Trouwens, Khmer hands heeft ook nog een restaurant/bar/ shop vlak aan de zee waar het ook aangenaam toeven is en het eten minstens even lekker is dan in het resort zelf.
Gisteren hadden we een luilekkerdagje op Rabbit island. We zouden worden opgepikt om half negen maar dat werd al snel later. Kim, één van de bartenders hier wist ons te vertellen dat we op Rabbit island moesten oppassen voor vallende kokosnoten vooral omdat het behoorlijk winderig was. Zijn woorden waren nog niet koud of daar kwam onze pick-up aan, de chauffeur stapte uit met een grote plakker op zijn neus, waarop Kim vroeg "what happend...coconut?!!! Hilarisch vonden we het. Eens in de pick-up bleek onze chauffeur zin te hebben in een zangpartij want hij begon uit volle borst te zingen, nadien bleek hij ook nog eens drie mensen vergeten te zijn dus een hersenschudding door kokosnoot was mss toch niet zo'n slechte gok. Swat de rest van de dag verliep vrij chill tot we terug met de boot moesten. Op onze boot zat een soort van Aziatische versie van Borat, dus een Aziaat met een knaloranje zwempakje en een bijpassende diadeem, knalroze flipflops en dito horloge. Not need to say dat hij nogal een opvallende figuur was maar eveneens een nogal pervers figuur want hij zat constant over zijn Charel(tje) te wrijven en wat vuile praat uit te slagen. On top of it, deed hij over zijn oranje badpak ook nog eens een knalgele bikini aan waar Playboy opstond én een zwart matrozen vestje. We deden bijna in ons broek. Alsof dat al niet genoeg was bleek onze bootsman een serieuze zak verse weed te hebben geplukt op het eiland. Hij liep constant te grijnzen en nu snappen we dus waarom.
Time to leave.