Battambang, het laatste hoofdstuk

Den vorige dag in Battambang was moeilijk te overtreffen maar toch werd ook dit weer een bijzondere ervaring. Na weer een ritje door het platteland (en nee, dat worden wij niet beu) zijn we wijn gaan proeven. Ooooh ja, ze kweken hier wijndruiven. Echt lekker was hij niet want heel droog en eerlijk gezegd wat wrang maar de "Calvados" (ale, dat hebben wij toch verstaan) was best lekker. Maar het lekkerste van al was puur Gembersap met honing. Vraag me niet wat dat juist met wijndruiven te doen heeft maar het was lekker. Na deze verwennerij zijn we naar een dorp gereden waar ze rijstpapier maakten en uiteraard moet je dan ook proeven, hè. Hier stonden springrolls op het menu, zowel vers als gefrituurd. Voor de onwetenden, springrolls zijn gevulde rijstpapierbladen (meestal zitten er in de verse: komkommer, wortel, kruiden zoals koriander & basilicum, vlees of  garnalen, in de gefrituurde laten ze de komkommer achterwegen). Zonder nen dikke nek te willen hebben, ik vind dat mijn verse springrolls er gerust konden naast gaan liggen (die ik dus zelf maak, hè 😂). Ze zijn minstens even lekker en zien er ook goed uit. Voila, ik heb mezelf eens schandalig "bestoeft". Nadien werden we weer effe serieus geconfronteerd met het verleden van dit land want we zijn naar een stenen monument gereden waarin de gruwelen die zich hier hebben afgespeeld worden zijn afgebeeld en waar een heleboel schedels en beenderen "on display" liggen. Van gedwongen huwelijken om "zuivere" kinderen te kweken tot gruwelijke folteringen, verkrachtingen, kannibalisme, massale moordpartijen tot "wie weet nu, heden ten dagen, wie er rode Khmer (dus een oorlogsmisdadiger) was of wie er een oorlogsslachtoffer was. Een hele generatie mensen, de mensen die tussen 1973 en 1980, zijn geboren komen vaak ook zulk gedwongen huwelijken en hebben geen familie meer. En dat zijn dan diegene die het overleefd hebben, hè. Het hoeft niet gezegd te worden dat ik na dit bezoek weer helemáál ondersteboven was. Het feit dat zulke dingen konden en nog steeds kunnen gebeuren, het feit dat mensen elkaar zo'n gruwelen kunnen aandoen ... Ik kan er met den beste wil van de wereld niet bij. Wie zei nu ook weer dat de mens het meest wrede wezen is? Maar zo te zien blijkt de mens ook één van de meest flexibele wezens want steeds weer staan wij hier versteld van de vriendelijkheid, de openheid... Jajajaja, ik weet het. Ik ben weer wat aan het door draven. Het laatste stukje van onze dag was een boottocht op een meer dat uiteraard ook een bepaalde geschiedenis had. De dammen die daar zijn gebouwd waren nl weer een staaltje van dwangarbeid door de rode Khmer. 
Onze laatste dag Battambang hebben we gewoon wat rondgeslenterd. Om alle info wat verwerken en te bekomen van al de dingen die we hebben gezien en gedaan.
Ondertussen zitten we al 3dagen en Kep en het bevalt ons hier prima. Daarover meer de volgende keer